تاثیر نحوه گستردگی الیاف مسلح کننده طبیعی و پلیمری، بر مقاومت فشاری تک محوری خاک رس

از سالیان گذشته تا کنون، از انواع روش ها و مواد مختلف، جهت اصلاح و تثبیت خاکهای مسئله دار استفاده می گردد. یکی از پرکاربردترین مصالح در تثبیت مکانیکی خاکها، الیاف کوتاه رشته ای می باشند که از سالیان دور، از انواع طبیعی آن مثل: الیاف پوسته نارگیل، کاه، پوسته برنج، الیاف کتان، کنف و ... و در سالهای اخیر از انواع پلیمری آن مثل: پلی استر، پلی اتیلن، فایبر گلس، پلی پروپیلن، نایلون و ... برای مسلح کردن خاکها استفاده می شود. پایان نامه حاضر، با هدف بررسی تاثیر گستردگی الیاف در توده خاک بر مقاومت فشاری خاک رس انجام گرفته است. در این راستا، الیاف کنف بعنوان الیاف طبیعی و سازگار با محیط زیست و نیز الیاف پلی پروپیلن بعنوان متداولترین نوع از الیاف پلیمری، بمقدار 1% وزن خاک خشک هر نمونه، به خاک اضافه شدند؛ با این تفاوت که بعلت دقت اجرایی پایین در توزیع الیاف در کارگاه، مقدار این الیاف در لایه های مختلف نمونه های 5لایه تغییر داده شده است که کمترین درصد تسلیح در لایه ها 4/0% و بیشترین آن 2% در نظر گرفته شده است؛ این در حالیست که مقدار کل الیاف در تمامی نمونه ها ثابت و برابر 1% وزن خاک خشک کل نمونه بوده و فقط مقدار الیاف در هر لایه تغییر داده شده است. در پایان، با بدست آمدن و بررسی نتایج حاصل آزمایشات می توان دریافت که چگونگی گستردگی الیاف در لایه های خاک، تاثیر بسزایی بر مقاومت فشاری خاک رس مسلح شده داشته و حتی در مدلهایی از گستردگی، مقاومت خاک مسلح شده، از مقاومت نمونه خاک حاوی مقدار ثابت الیاف در تمامی لایه ها(همگن) که همواره در تمامی مطالعات بعنوان ایده آل ترین حالت فرض می شود، بیشتر بدست آمده است.